Sevda ateşi yüreğindedir Ömer’in özlemektedir. Sevdiğinden kaçar Efrayn’a görünmek istemez. Çünkü tek kolludur kim bilir? Belki de utanır.
Bir uçurumun kenarındadır Ömer tutunabildiği tek daldır Efrayn. Düşüp ölmekten değil, o dalı kırmaktan korkar Ömer. Korkar ama karşısına da çıkmak istemez Efrayn’ın. Aradan aylar geçer. Babayan çeşmesinin oralarda olan harman yerinde karşılaşırlar adeta taş kesilmiştir Ömer. Ne yapacağını şaşırır. Efrayn ağlamaklı öylece kalakalırlar. O yiğitler yiğidi Ömer tükenmişçesine bitkin perişan karşısındadır Efrayn’ın.
Efrayn ağlamaklı ama yüreğine akıtır gözyaşlarını ve İki sevdalı yürek anlaşıp buluşurlar Elbiz suyunun başında; Ömer mahcup bir kolu yoktur utanır sevdiğinden Efrayn üzgün acısı yaş olup akar gözlerinden uzun uzun bakarlar birbirlerine. Bir çift söz, bir kelam çıkmaz dudaklarından oysa bir aşkın destanını anlatır bakışları. Efrayn iri çakır gözlü güzeller güzelidir. O çakır gözlerindeki bakış ok gibi saplanır Ömer’in yüreğine ve kurşundan çok yakar gönül yarasını.
Efrayn ağlar:“Seni benden beni senden eden bir kol ise, der.
Ömer’in belinde ki hançeri al der. al da kes iki kolumu birden bir kol nedir ki sen gidersen canım da gider seninle ölürüm” der Efrayn.
NOT: Bu eser, Yazarımız tarafından 2007 yılında İstanbul’da laleli ile Tahtakale’de Efrayn’ın yakın akrabaları ve Develi Abdulbaki Mahallesi, İzmirli Mahallesi, Everek Camikebir Mahalllesinde kaynak kişilerden dinlemenin yanısıra laleli’de işyeri olan kalust amca ve Tahtakale’de işyeri olan Gorbiş amcasından da dinleyerek kaleme alınmıştır. Nezir Ötegen
Bir uçurumun kenarındadır Ömer tutunabildiği tek daldır Efrayn. Düşüp ölmekten değil, o dalı kırmaktan korkar Ömer. Korkar ama karşısına da çıkmak istemez Efrayn’ın. Aradan aylar geçer. Babayan çeşmesinin oralarda olan harman yerinde karşılaşırlar adeta taş kesilmiştir Ömer. Ne yapacağını şaşırır. Efrayn ağlamaklı öylece kalakalırlar. O yiğitler yiğidi Ömer tükenmişçesine bitkin perişan karşısındadır Efrayn’ın.
Efrayn ağlamaklı ama yüreğine akıtır gözyaşlarını ve İki sevdalı yürek anlaşıp buluşurlar Elbiz suyunun başında; Ömer mahcup bir kolu yoktur utanır sevdiğinden Efrayn üzgün acısı yaş olup akar gözlerinden uzun uzun bakarlar birbirlerine. Bir çift söz, bir kelam çıkmaz dudaklarından oysa bir aşkın destanını anlatır bakışları. Efrayn iri çakır gözlü güzeller güzelidir. O çakır gözlerindeki bakış ok gibi saplanır Ömer’in yüreğine ve kurşundan çok yakar gönül yarasını.
Efrayn ağlar:“Seni benden beni senden eden bir kol ise, der.
Ömer’in belinde ki hançeri al der. al da kes iki kolumu birden bir kol nedir ki sen gidersen canım da gider seninle ölürüm” der Efrayn.
NOT: Bu eser, Yazarımız tarafından 2007 yılında İstanbul’da laleli ile Tahtakale’de Efrayn’ın yakın akrabaları ve Develi Abdulbaki Mahallesi, İzmirli Mahallesi, Everek Camikebir Mahalllesinde kaynak kişilerden dinlemenin yanısıra laleli’de işyeri olan kalust amca ve Tahtakale’de işyeri olan Gorbiş amcasından da dinleyerek kaleme alınmıştır. Nezir Ötegen